تاثیر یک دوره تمرین ورزشی ترکیبی بر غلظت بیومارکرهای استرس اکسایشی در مردان مسن غیر فعال

هدف: تولید بیش از حد رادیکال های آزاد، به ویژه گونه های فعال اکسیژن نقش مهمی در تسریع فرایند پیری دارد. با این حال شواهد بیانگر این است که سالمندانی که از لحاظ بدنی فعال هستند از سازگاری های سلولی ناشی از ورزش در سیستم دفاع آنتی اکسیدانی سود می برند. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین ورزشی ترکیبی بر غلظت مالون دی آلدئید (mda) و پروتئین کربونیل (pc) پلاسما در مردان مسن بود. مواد و روش ها: 24 مرد مسن به طور داوطلبانه در مطالعه ی حاضر شرکت کردند و در دو گروه تمرین و کنترل جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه تمرین 3 جلسه در هفته، به مدت 14 هفته به انجام تمرینات ورزشی پرداختند. سپس در ابتدا و پس از 14هفته از تمرینات، نمونه های خون وریدی جهت اندازه گیری mda و pc جمع آوری شد. یافته ها: بعد از انجام 14 هفته از تمرینات ترکیبی، کاهش معنی داری در غلظت mda در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0p). با این حال  با وجود این که غلظت pc در گروه تمرین پس از اجرای تمرینات ورزشی کاهش چشمگیری پیدا می کند، این تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود (068/0 =p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر به نظر می رسد که انجام تمرینات ورزشی ترکیبی روش تمرینی مناسب و شیوه درمانی موثری جهت تعدیل استرس اکسایشی در مردان مسن غیر فعال باشد